“In het Den Haag van mijn tijd reden ‘s ochtends de vrachtwagens met grondstoffen de stad in, om ‘s avonds met afgewerkte producten de stad weer uit te gaan. Nu zie ik alleen vuilniswagens en afgevoerd bouwafval”, constateert de 75-jarige Wim van Wezel. In de gloriedagen van de Haagse industrie, was hij verantwoordelijk voor de verkoop van gereedschappen bij handelsfirma Stokvis aan de Herengracht.

“Het bedrijf was gevestigd in een monumentaal pand”, herinnert de voormalig medewerker zich. “Ik was zestien en moest werken voor geld in het huishouden. Mijn moeder ging mee en voerde het sollicitatiegesprek. Wat moest ik zeggen? Ik had helemaal geen zin om te gaan werken en had eigenlijk naar de HBS gewild. Ik werd aangenomen als jongste bediende in het archief...

Stofzuigers, radio’s, en kattenbrokjes. Op het eerste gezicht hebben deze producten niets met elkaar te maken en toch hebben ze een gezamenlijke overeenkomst: ze behoren op de één of andere manier allemaal tot het Haags Industrieel Erfgoed. Kunsthistoricus Koos Havelaar schreef er het imposante boek ‘Bewaard en Bewonderd’ over, dat menig Hagenaar zal onderdompelen in een nostalgisch bad.

De Solex, een typisch product dat met name oudere Hagenaars nog zeer aanspreekt. “Eigenlijk is deze bromfiets van oorsprong een Frans product”, doceert Havelaar, “maar voor de Nederlandse markt werden ze gebouwd bij Van der Heem in de Binckhorst. Dat hebben ze zo’n vijftien jaar gedaan en in die tijd zijn er ruim 700.000 geproduceerd...