HOEK VAN HOLLAND – De echo van “Herinnert U zich deze nog?” schalt door de ruimte. Gevolgd door “De nummer één allertijden”: Zorba’s Dance van Trio Hellenique. Nee, het zijn niet de meest jeugdige gasten die deze middag in museum RockArt rondlopen. Maar diep in hun hart bleven ze allemaal jong.

Zo ook Hans van Velzen: Veertig jaar geleden startte hij als technicus aan boord van Veronicaschip de Norderney de band met het laatste uur van Radio Veronica voor de kust van Scheveningen. Vandaag start hij, met een druk op diezelfde knop, de eerste uitzending vanuit deze inmiddels gerestaureerde studio in het museum. “Dit had ik nooit verwacht”, glundert Van Velzen. “Veertig jaar geleden dacht ik: ‘Dit was het dan’. Ik had geen idee waar dit alles gebleven was. Het stond bij meerdere mannen thuis, dacht ik. Om alles nu na al die tijd weer werkend bij elkaar te zien, dat is prachtig!”

Ad Bouman, in de jaren ’60 en ’70 technicus bij Veronica studio Lapershoek waar de programmabanden werden opgenomen, glimt vandaag ook van trots. Al wist hij dat deze dag, vroeg of laat, zou komen. “Ik had deze spullen niet voor niets al jaren in de opslag staan”, vertelt hij. “Daar moest iets mee gebeuren. Dat het deze week veertig jaar geleden was dat Veronica stopte op zee, en RockArt deze ruimte had, was de perfecte combinatie!”

De meest onzichtbare kracht achter deze Veronica dag in Hoek van Holland is wellicht Niels Zack. In de zomer van 1998 benaderde hij Ad Bouman met de vraag of er nog iets gedaan werd aan het 25 jarig jubileum van het verdwijnen van de zeezenders. Het resulteerde in een week vol herinneringen via de middengolf eind augustus 1999. Toen nog met alle apparatuur los opgestapeld op tafels, nu in de gerestaureerde studio’s zoals deze in de jaren ’60 en ’70 gebruikt werden. Zelf kreeg Zack het beruchte “laatste uur” niet bewust mee, hij was pas drie jaar oud. “Maar het virus ontwikkelde zich snel”, lacht hij. “Ik had al vroeg een interesse in de geschiedenis van de zeezenders. Toen ik Ad Bouman destijds voor de eerste keer benaderde, moest ik hem er wel van overtuigen dat ik niet de zoveelste gestoorde fan was! Het duurde bijna twintig jaar om op dit punt te komen, maar dat het nu gelukt is vind ik schitterend! Nu is het vooral belangrijk dat we zorgen dat dit alles behouden blijft voor de toekomst. En dat we dat oude spul af en toe nog eens aan het werk zetten!”

Een groep vrijwilligers werkte het afgelopen jaar enthousiast met Niels samen aan de restauratie en opbouw van de studio’s in RockArt. Vele uren staken Wim van de Water, Alex van den Hoek, Jan Kerklaan en Rob Schel in de realisatie van dit project. Laatstgenoemde restaureerde de recorder welke veertig jaar geleden het laatste uur afspeelde. Schel weet nog goed waar hij was op dat bewuste moment: “Ik zat huilend thuis. Ik kon me toen niet voorstellen dat ik dit veertig jaar later zou meemaken. Laat staan er aan meewerken. Het was soms flink zweten, maar dit maakt alles goed!”

Eén klein smetje op de feestvreugde komt uit de mond van Ad Bouman. Het valt hem op dat weinig van zijn oud collega’s aanwezig zijn om het eindresultaat te bewonderen. Een verklaring geeft hij echter zelf: “Veel van mijn collega’s wonen rond Hilversum en die vinden Hoek van Holland te ver. Het zou leuk zijn als we de Veronica studio’s komende jaren kunnen verplaatsen naar een plek die wat meer centraal in Nederland ligt. Dat is voor RockArt ook beter. De Veronica collectie eet veel plek in dit museum. Slechts een klein deel van de eigen collectie wordt nu uitgestald. Het zou mooi zijn als RockArt zich weer kan richten op datgene waarvoor het is opgezet: de geschiedenis van de Nederlandse popmuziek. En niet alleen van het station dat die muziek uitzond”.