Categorie Columns

Kritiekmodel

“Zo, ouwe rioolrat”, hoor ik achter me als ik ons portiek op wil lopen. Niet zozeer de geuzennaam zelf, als wel de stem die het uitspreekt, doen mijn nekharen defensief rijzen. Als ik me omdraai, kijkt onze coronakritische buurman Nick mij breedgrijnzend aan. “Jou moest ik net hebben!”, gromt hij. “Dat kan ik me nou niet voorstellen”, reageer ik cynisch, want onze leefwereld kent weinig overeenkomsten. Even kijkt Nick argwanend om zich heen, stapt daarna ongevraagd het comfort van mijn anderhalvemeterzone binnen en fluistert dan op samenzweerderige toon: “Ik kan jou bewijzen dat dit allemaal een complot is.” “Wat allemaal precies?”, vraag ik quasi onnozel, want net als u voel ik waar dit gesprek heengaat. “Die hele coronacrisis natuurlijk!”, sputtert de buurman...

Lees meer

Schermverslaafde

Om het gebrek aan kinderen te compenseren, besloten mijn vrouw en ik negen jaar geleden de zorg voor twee katten op ons te nemen. Met een hoop geduld, een krachtige plantenspuit, een goede inboedelverzekering en vooral veel stemverheffing van mijn vrouw werden deze twee mobiele haarballen grootgebracht tot een setje voorbeeldige mormels. Wie zelf katten heeft, weet dat dit van nature nieuwsgierige beesten zijn met een tomeloze belangstelling voor alles wat eetbaar is. Mijn vrouw huldigt het standpunt dat deze aangeboren belangstelling voor de leefomgeving bevredigd moet worden, maar zit hierbij niet te wachten op bedelend gespuis rond haar lunch of avondmaal...

Lees meer

Badkamerblues

De plotselinge aanwezigheid van enkele bruine kringen op het witte plafond boven onze voordeur, wierp twee prangende vragen op: hoe zijn ze er gekomen en hoe komen we er weer vanaf? Het eerste raadsel hield mij persoonlijk meer bezig dan het tweede, daar het plafond boven onze voordeur tegelijkertijd de vloer van onze badkamer vormt en het vooruitzicht ons huishouden enkele weken zonder wasmachine of opfrissende douchebeurt te moeten runnen, leek mij uit hygiënisch oogpunt bijzonder onwenselijk. Het tweede vraagstuk, namelijk de oplossing van dit probleem, was nu juist een leuke uitdaging voor onze huisbaas, zodat ik hem die middag direct een schriftelijke hulpvraag toestuurde.

Drie dagen later worden de plafondkringen aandachtig bekeken door een zwaar hijgende klusjesman, die zijn welver...

Lees meer

Onderdruktheorie

“Nee, zet het pakket maar gewoon neer!” hoor ik de stem van overbuurvrouw Kelly door de straat schallen als ik terugkom van een drukke dag zwoegen voor mijn vitale broodheer in levensmiddelen. Ik parkeer mijn rijwiel in de gemeentelijke fietstrommel en wandel nieuwsgierig naar de voortuin van deze kapster, die nu verplicht thuiszit en haar opgelegde vrije tijd blijkbaar vult met online winkelen. “Natuurlijk is het goed bedoeld en ik wéét dat het zwaar is, maar zet het nou gewoon neer en blijf uit mijn buurt”, oreert ze tegen de pakketbode bij het hekje. Mokkend deponeert deze de kolossale doos op de grond, waarna hij zuchtend terugloopt naar zijn busje. “Ja, het zijn die handschoenen, weet je?’, excuseert Kelly ongevraagd...

Lees meer

Kerriekip

De transformatie van schoolgebouw naar appartementencomplex vordert gestaag. De lage hekjes rond het schoolplein aan de Capadosestraat stonden er al in mijn prilste jeugd, maar afgaand op hun geknakte staat van dienst, vrees ik dat ze de aanstaande oplevering van het huizenblok niet zullen overleven. Wandelend over de gehavende tegels, realiseer ik me hoe dit geheel van hek en steen de stille getuige is van mijn eerste lompe stapjes op de hindernisbaan der liefde tijdens de koude lente van 1990. Ik was 7 jaar, zat in groep 3 en de heersende rage op het schoolplein waren geen knikkers of plakplaatjes, maar gymnastische oefeningen als touwtje springen en handstand...

Lees meer

Bewaakt & Bewoond

Voor een journalist ben ik soms iets te naïef. Mijn vrouw en ik wonen bijvoorbeeld al tien jaar tegenover een leegstaande kerk en al even lang is er getouwtrek tussen de gemeente, de wijkbewoners en de projectontwikkelaar over de toekomstige bestemming van dit bouwwerk. Afgelopen najaar verwees de gemeente de meest recente nieuwbouwplannen naar de prullenbak, waarop de eigenaar van het gebouw, om te voorkomen dat zijn bezit ten prooi zou vallen aan allerlei krakerige individuen, de firma ‘Bewaakt & Bewoond’ inschakelde. Dit huisvestingsagentschap, dat zich op papier hard maakt voor betrouwbaar en flexibel beheer van leegstaand vastgoed, plaatste twee geschikte kandidaten ter bewaking in de pastorie en een nieuw decennium vol getouwtrek leek in alle rust aan te kunnen vangen.

Zoals ik u al...

Lees meer

Ada

De gesloten jaloezieën achter het raam van inloophuis Het Kompas aan de Apeldoornselaan bieden de argeloze passant een troosteloze aanblik. Niet dat deze oecumenische huiskamer voor mij een regelmatig gefrequenteerd toevluchtsoord was, maar het bood nog altijd een tastbare herinnering aan Ada, die voor haar spirituele voedingsstof de weg naar dit gebedshuis wél wist te vinden. Dit alles oogt overigens zweveriger dan ze in de omgang was, want Ada deelde haar geloofsovertuiging zelden met derden. Voor de buitenwacht was zij vooral een geboren en getogen Scheveningse, die rechtvaardigheid boven de lieve vrede stelde en van haart hart geen moordkuil maakte...

Lees meer

Buitenwacht

Het is iedere ochtend, vlak na negen uur, dezelfde vraag: “Mag ik mijn spullen hier even neerzetten?” Het antwoord is steevast dezelfde hoofdknik. Ze bedankt beleefd, plaatst haar reiskoffer in een hoekje naast de balie en schuifelt stilletjes de winkel binnen. Ook haar aankopen zijn elke dag hetzelfde. Vier harde broodjes, beleg en genoeg pakjes fruitsap om aan de richtlijnen van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid te voldoen.

Het is het enige verzetje dat de dag haar biedt, want zodra ze haar aankopen zorgvuldig heeft ingepakt en de winkel weer verlaat, zit er voor haar niets meer op dan wachten. Dat wachten doet ze achterin de tuin van de Nieuwe Kerk...

Lees meer

Leesluiheid

Al jaren gaat onze wijk gebukt onder een onmetelijke parkeerdruk, al had ik daar zelf nauwelijks last van. Aan het eind van een werkdag vond ik vrijwel strijk en zet een lege plek voor ons portiek, maar een nachtelijke uitspatting kon er wel eens toe leiden dat ik minutenlang rondjes moest rijden, eer ik eindelijk een beschikbaar fietsnietje tegenkwam om mijn dierbare tweewieler tegenaan te parkeren. Meestal was die plek zo’n drie straten van mijn huis.

Het stallen van een fiets in de open lucht heeft zo zijn nadelen. De seizoenen botvieren vierentwintig uur per dag hun verwoestende krachten op het hulpeloze rijwiel, dat zich tegelijkertijd kan verheugen op de ongevraagde belangstelling van dubieus handelaarsgespuis...

Lees meer

Doorstroomstatus

We hebben een nieuw buurmeisje aan de overkant. Ze geeft een sprankje flair aan onze straat, die sinds enkele maanden de uitstraling heeft van een klavier vol ontbrekende toetsen. Nu is dit geen vreemd verschijnsel in onze buurt, want Rustenburg – Oostbroek is een doorstroomwijk. De meeste bewoners weten dit niet, omdat ze hier net zijn neergestreken, of het interesseert ze niet meer, omdat ze op het punt staan te vertrekken. Die verhuisgolf heeft onze straat lang weten te mijden, maar sinds enkele maanden rijden de verhuiswagens af en aan, vaak gevolgd door aannemersbusjes, die met veel kabaal het innerlijk én uiterlijk van de vrijgekomen percelen onherroepelijk aanpassen aan de eisen van de moderne tijd.

Het begon in december...

Lees meer