Het is iedere ochtend, vlak na negen uur, dezelfde vraag: “Mag ik mijn spullen hier even neerzetten?” Het antwoord is steevast dezelfde hoofdknik. Ze bedankt beleefd, plaatst haar reiskoffer in een hoekje naast de balie en schuifelt stilletjes de winkel binnen. Ook haar aankopen zijn elke dag hetzelfde. Vier harde broodjes, beleg en genoeg pakjes fruitsap om aan de richtlijnen van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid te voldoen.

Het is het enige verzetje dat de dag haar biedt, want zodra ze haar aankopen zorgvuldig heeft ingepakt en de winkel weer verlaat, zit er voor haar niets meer op dan wachten. Dat wachten doet ze achterin de tuin van de Nieuwe Kerk...

Bruce is weer een blij man. Het supermarktmeisje dat al jarenlang één van de muzen vormt voor deze markante straatbewoner rond De Grote Markt, is eindelijk terug van vakantie en dat doet de glinstering in zijn pretoogjes zichtbaar goed. Stiekem is hij een beetje verliefd op haar. Dit brengt hem echter ernstig in dilemma met zijn tedere gevoelens voor die ándere dame: de pianiste. Zolang deze, ver weg in het buitenland, voortvarend werkt aan de opbouw van haar muzikale carrière, kan een praatje of grapje met de supermarktcaissière natuurlijk nooit kwaad. Want Bruce is altijd opgewekt. Waar anderen mopperend door de stad marcheren, is het voor hem telkens weer “a lovely day”. Regelmatig plaatst hij met zijn onvervalst Brits accent de opmerking: “I met an angel last night”...