Om niet elke maand vijftien procent van ons zuurverdiende salaris weer terug te storten op de bankrekening van onze werkgever, hamsteren mijn vrouw en ik onze dagelijkse levensmiddelen regelmatig bij een supermarkt zonder blauwletterig uithangbord aan de gevel. Deze vrijdagavond brengt dit voedselmatig vreemdgaan ons naar de Fahrenheitstraat, waar wij op de terugweg de ovonde tussen de Valkenboslaan en de Weimarstraat passeren. “Wist je dat op deze hoek vroeger een grote broodfabriek stond?”, vraag ik mijn vrouw letterlijk en passant...
Lees meerMaandelijkse archieven May 2018
Het is dit weekend weer braderie voor onze deur aan de Dierenselaan, voor mij steevast het hoogtepunt van de lente. Niet om de grote variëteit aan handelaren, die ons steeds dezelfde artikelen tegen een andere waarde proberen aan te smeren, maar wel vanwege het telkens terugkerende drama dat zich achter de façade van kraamhouders en dranghekken afspeelt. Op vrijdag is hier nog niks van te merken. Een groot obstakel met waarschuwingsbord verspert onze straat en om dit geheel enig cachet te geven, staat bij deze barrière een individu opgesteld, die eventuele eigenzinnige autobestuurders met harde hand tot omkeren maant. Op zaterdag is dit hek nog wel aanwezig, maar de gemeentelijke verkeersregelneef heeft dan óók weekend, zodat de obstructie onbemand blijft...
Lees meerDEN HAAG – “Merkwaardige omstandigheden”. Deze uitdrukking gebruikt Herman de Bats (93) regelmatig als hij herinneringen ophaalt aan de oorlogsjaren van zijn jeugd. Tussen Dolle Dinsdag en de bevrijding hield de geboren Hagenaar een dagboek bij dat nu is uitgegeven. “Het was een idee van mijn dochter om dit te publiceren. Ik heb haar nooit daartoe aangespoord.”
Het originele oorlogsdagboekje van Herman de Bats stond jarenlang onopvallend in zijn boekenkast. Hij begon erin te schrijven begin september 1944, vlak voor Dolle Dinsdag. “De mensen dachten dat de oorlog voorbij was”, weet De Bats nog. “NSB’ers sloegen op de vlucht en hun bezittingen werden uit huizen gegooid. Toen vonden we dat fantastisch. Maar de bevrijding kwam niet en de Duitsers waren woest...
Lees meerDe jaarlijkse Bunkerdag komt er weer aan. Het is zo’n evenement dat mij steeds het gevoel geeft tóch een toerist in eigen stad te zijn, omdat er een geschiedenis aan de oppervlakte wordt gebracht waar je het exacte bestaan niet van wist, terwijl je er al jarenlang, soms letterlijk, bovenop stond. Het vorig jaar voor deze gelegenheid uitgegraven complex op de splitsing van de Hogeweg met de Duinweg was voor mij zo’n verrassing én aanleiding om met twee vrienden daar eens een kijkje te nemen. Aan deze bezichtiging bleek een wandeling gekoppeld naar een laatste bunker achter de Haringkade en de gids die ons bij deze tocht voor ging wist met gevoel voor drama te vertellen hoe, op dit olifantenpaadje tussen de twee uiteinden van de Duinweg, de voetstappen lagen van vele generaties voorouders...
Lees meerPrecies op het moment dat de kleine, breedgeschouderde man de slagerij aan de Veenkade binnenstapt, begint het hondje van de dame die al op haar bestelling wacht hartstochtelijk te blaffen. In een reflex doet de man een stap terug, waardoor de aanleiding voor dit felle gekef ook voor de overige aanwezigen zichtbaar wordt: voor de ingang van de voormalige bibliotheek aan de Bilderdijkstraat loopt nog zo’n gedrocht met net eenzelfde viervoetig scharminkel aan de lijn. De man maakt zijn rentree in de winkel, kijkt daarbij naar het hondje en zegt dan: “Felle beestjes hoor, die Jack Russels.”
“Nou…”, begint de eigenaresse van de kleine keffer aarzelend, maar de man onderbreekt haar voor ze een tweede woord kan uitbrengen: “Praat me er niet van! Jaren geleden kreeg ik van mijn collega een ...
Lees meer