Maandelijkse archieven February 2015

Loes

Loes was er ineens, net zo onverwacht als de openingszin van deze ode aan een oud-klasgenote. Haar deelname aan de film van mijn geheugen start op de sombere maandagochtend na een herfstvakantie aan het eind van de jaren negentig, waar haar plotselinge aanwezigheid in het biologielokaal een spontane opklaring van een tot dan toe triest voorziene dag beloofde.

Loes was ingedeeld in onze Havo klas, maar aan haar uiterlijk waren de sporen van een hoger beoogde opleiding nog duidelijk af te lezen. Ze brilde, was minimalistisch in make-up en haar kledingstijl was verzorgd, doch niet per sé hip. Loes kletste wel, maar giechelde weinig en scoorde met al deze eigenschappen hoge punten op mijn lijstje met ideale karaktertrekken voor potentieel relatiemateriaal.

Die eerste ochtend zetelde ze schuin...

Lees meer

Stad vol verlaten zielen

In de stad zo vol verlaten zielen
ga ik aan iedereen voorbij
De professoren, de debielen,
geen mens bekommert zich om mij

Want in de stad, zo vol verlaten zielen
Voelt men de dagelijkse druk
van juiste plaatjes en profielen
Op de rotonde naar geluk

Ik voel de aandrang om te gillen:
“Wie heeft dit jullie aangedaan?
Alles te moeten en te willen?”
En dan de nacht weer in te gaan

Maar in de stad, zo vol verlaten zielen
Daar is men bang voor ’t vrije woord
Nog voor de boodschapper kon knielen
werd zijn protest voorgoed gesmoord

Mijn rol verandert voor de natie
van anoniem naar deserteur
Blikken vol haat en irritatie
Men vindt mijn woorden slechts gezeur

Moet ik soms kwaad met kwaad vergelden?
Wat liefde in hun hersens slaan?
Tot slot een laatste keertje schelden
Om zo de nacht weer ...

Lees meer